នៅប្រទេសខ្មែរយើង គេសង្កេតឃើញជាទូទៅថា បងប្អូនខ្មែរមួយភាគធំ តាំងតែពីអ្នកស្រែចម្ការរហូតដល់នាម៉ឺនមុខមន្ត្រី អ្នកនយោបាយមានយសសក្ដិធំ គេមិនសូវឲ្យតម្លៃ និងមិនសូវនិយមយកចិត្ដទុកដាក់ត្រិះរិះពិចារណា ចង់ដឹងចង់ស្គាល់អំពីប្រវត្ដិសាស្ដ្រជាតិ ដែលជាឫសគល់ ជាពូជសាសន៍ និងជាព្រលឹងជាតិរបស់ខ្លួនឡើយ ។
ចំណែកឯការ ចងចេះចាំ រៀនសូត្រប្រវត្ដិសាស្ដ្រខ្មែរឲ្យបានត្រឹមត្រូវតាមក្បួនខ្នាតវិញក៏ យើងមិនសូវមានដែរ ។ អ្វីៗដែលគេបានចងចាំខ្លះនោះ គឺបានទទួលមកអំពីការឮសូរ ការស្ដាប់តាមពាក្យពេចន៍ ការនិទានរៀបរាប់ពីមាត់មួយទៅមាត់មួយប៉ុណ្ណោះ ។ ការចងចាំទាំងនេះមានលក្ខណៈស្រពិចស្រពិល មិនបានច្បាស់លាស់ទេ ។ ដែលជាហេតុនាំមកនូវផលអាក្រក់គ្រប់បែបយ៉ាងចំពោះខ្លួនឯងផ្ទាល់ ក៏ដូចជាចំពោះប្រទេសជាតិទៅអនាគតដែរ ។ បុព្វហេតុធំគឺបណ្ដាលមកពីយើងខ្វះសៀវភៅក្បួនខ្នាតសម្រាប់សិក្សា ហើយអ្នកអប់រំបង្ហាត់បង្រៀនដែលមានសម្ថភាពក៏មានមិនច្រើន ។ កំហុសនេះ គេមិនអាចជះ និងទម្លាក់ទៅលើប្រជានុរាស្ដ្រខ្មែរទាំងស្រុកឡើយ ។ នេះជាកំហុសនយោបាយរបស់អ្នកដឹកនាំនគរ ដែលខ្វះការពិចារណា ឬមិនឲ្យតម្លៃទៅលើការសិក្សាស្រាវជ្រាវអប់រំណាដែលទាក់ទងទៅនឹង ប្រវត្ដិសាស្ដ្រ និងវប្បធម៌របស់ខ្លួន មិនបានរៀបចំផែនការនយោបាយអប់រំផ្នែកប្រវត្ដិសាស្ដ្រប្រទេសជាតិនោះ ក៏ដូចជាបានបំផ្លិចបំផ្លាញ កំទេចព្រលឹងរបស់ជាតិខ្លួនឯងដែរ ។ ប្រជាពលរដ្ឋប្រទេសជាតិនោះ មានតែសំបករូបរាងខាងក្រៅ មានតែខ្លួនប៉ុណ្ណោះ តែគ្មានព្រលឹង គ្មានវិញ្ញាណ និងគ្មានអត្ដសញ្ញាណអ្វីទាំងអស់ ។ កង្វះនយោបាយពិតប្រាកដក្នុងវិស័យប្រវត្ដិសាស្ដ្រ និងវប្បធម៌ជាតិ អាចនាំប្រជាពលរដ្ឋឲ្យយល់ច្រឡំខុស មិនស្គាល់តម្លៃ បំភ្លេចចោលអស់នូវអ្វីដែលជាព្រលឹងជាតិ ។ គ្រានោះ ខ្មែរនឹងបែរជានាំគ្នាឲ្យតម្លៃ សរសើរ គោរពកោតខ្លាចអ្វីដែលជាមនោគមវិជ្ជា និងវប្បធម៌បរទេស ។ ប្រវត្ដិសាស្ដ្រ និងវប្បធម៌ខ្មែរ និងត្រូវគេបន្ថោកមាក់ងាយ មិនរាប់អាន លើកស្ទួយដំកើងឲ្យតម្លៃឡើយ ។ តើនរណានឹងយកចិត្ដទុកដាក់ ឬនឹងហ៊ានយកអាយុជីវិត ជោគវាសនាអនាគតរបស់ខ្លួនផ្ទាល់ទៅប្រថុយដាក់ប្ដូរ សម្រាប់ថែរក្សា និងការពារ ?…គ្រានោះ អ្នកសិក្សា អ្នកស្រាវជ្រាវសាស្ត្រាចារ្យ គ្រូបង្រៀន អ្នកអប់រំ និងអ្នកនិពន្ធក៏គ្មាន អ្នកបោះពុម្ពផ្សាយសៀវភៅក៏គ្មាន ហើយប្រវត្ដិសាស្ដ្រ និងវប្បធម៌ ក៏ត្រូវរលាយដែរ ។
ជា ខ្មែរ យើងមានប្រវត្ដិសាស្ដ្រជាងពីរពាន់ឆ្នាំមកហើយ ។ ការមិនយកចិត្ដទុកដាក់ ការបំភ្លេចចោលនូវប្រវត្ដិរបស់ជាតិខ្លួន អាចចាត់ទុកជាកំហុសមួយធ្ងន់ណាស់នៅចំពោះមុខវិញ្ញាណក្ខន្ធជីដូនជីតា បុព្វបុរសយើង ។ ដូចនេះ យើងជាកូនខ្មែរ ត្រូវនាំគ្នាស្វាធ្យាយរៀនសូត្រ ឲ្យបានចេះចងចាំច្បាស់លាស់ ដើម្បីទុកយកមកស្រាវជ្រាវ រិះគិតថ្លឹងថ្លែងពិចារណា ហើយដកស្រង់យកមកធ្វើជាមេរៀនសម្រាប់បច្ចុប្បន្នកាលផង និងសម្រាប់អនាគតកាលផង ។ អ្វីដែលនឹងត្រូវកើតក្នុងអនាគតកាល សុទ្ធតែមានជាប់ជំពាក់ទាក់ទងចេញមកអំពីគ្រប់សកម្មភាព គ្រប់អំពើ ឬគ្រប់បញ្ហានយោបាយបច្ចុប្បន្ន ។ ហើយអ្វីដែលកំពុងតែកើតក្នុងបច្ចុប្បន្ន មិនមែនកើតដោយចៃដន្យដោយ
No comments:
Post a Comment